Wat word van die meisie wat altyd alleen bly?
Sy wag nie meer vir die kom van die jagters nie;
sy maak nie meer die vuur van swart-doringhout nie.
Die wind waai verby haar ore;
sy hoor nie meer die danslied nie;
die stem van die storie-verteller is dood.
G'neen roep haar van ver nie
om mooi woorde te praat.
Sy hoor net die stem van die wind alleen,
en die wind treur altyd
omdat hy alleen is.

© Eugene Marais
a
a
Ek het ’n huisie by die see

Ek het ’n huisie by die see. Dis nag.
Ek hoor aaneen, aaneen die golwe slaan
teenaan die rots waarop my huisie staan
met al die oseaan se woeste krag.
Ek hoor die winde huil – ’n kreun, ’n klag,
soos van verlore siele in hul nood
al dwalend, klagend, wat in graf en dood
geen rus kon vind nie, maar nog soek en smag.

My vuurtjie brand, my kersie gee sy lig.
Ek hoor dan maar hoe loei die storm daar buite,
ek hoor hoe ruk die winde aan my ruite;
hier binne is dit veilig, warm en dig.

Kom nag, kom weer en wind, kom oseaan –
dit is ’n rots waarop my huisie staan.

© H. A. Fagan

What becomes of the girl who is always alone?
No longer does she wait for the hunters to come;
no longer does she make black-thorn wood fire.
The wind wails past her ears;
no longer does she hear the dance tune;
the voice of the teller of tales is dead.
Nobody calls her from afar
to utter beautiful words.
She only hears the voice of the wind alone,
and the wind forever mourns
because he is alone.

© Chantelle Gray van Heerden
a
a
I have a cottage by the sea

I have a cottage by the sea. It’s night.
Four days, four days, I hear the waves
come knock on the rock my little place is on
with all the ocean’s relentless rule.
I hear the winds crying – a groan, a moan,
like that of lost souls in their want
all wandering, grumbling, in grave and death
could not find rest, instead still seeks and yearns.

My fire is burning, my candle gives light.
But still I hear the storm bellowing outside,
I hear the winds shaking windows and glass;
here inside I’m shut in, safe and warm.

Come night, come weather and wind, come ocean tides –
this is the rock on which my cottage is on.

© Chantelle Gray van Heerden

---