Literary Translation

Pieter Odendaal vertaal Jean-Joseph Rabearivelo

 
Autre naissance du jour
On ne sait si c’est de l’Est ou de l’Ouest
qu’est venu le premier appel ;
mais maintenant,dans leur huttes transpercées par les étoiles
et les autres sagaies des ténèbres,
les coqs se dénombrent,
soufflent dans les conques marines
et se répondent de partout
jusqu’au retour de celui qui est allé dormir dans l’océan
et jusqu’à l’ascension de l’alouette
qui va à sa rencontre avec des chants
imbus de rosée.

© J.-J. Rabearivelo. Presque-songes, 1934.

I
Une étoile pourpre
évolue dans la profondeur du ciel –
quelle fleur de sang éclose en la prairie de la nuit –

Evolue, évolue,
puis devient comme un cerf-volant lâché par un enfant
endormi.

Paraît s’approcher et s’éloigner à la fois,
perd sa couleur comme une fleur près de tomber,
n’est plus qu’une pointe de diamant
striant le miroir bleu du zénith
où l’on voit déjà le leurre
glorieux du matin nubile.

© J.-J. Rabearivelo. Traduit de la nuit, 1935.

Nog ’n dagbreek
Niemand weet of die eerste roep
uit die Ooste of Weste kom nie;
maar nou,
in hul hutte deursteek met sterre
en ander assegaaie van die donker,
tel die hane mekaar –
hulle blaas op seeskulpe
en antwoord van oraloor
tot die slaper in die see terugkeer
en die lewerik opstyg
om hom met liedere tegemoet te gaan
deurweek van die dou.

© Pieter Odendaal

I
’n Purper ster
ontplooi in die onpeilbaarheid van die hemel –
’n bloedblom wat oopvou in die prêrie van die nag –

ontplooi, ontplooi,
en word ’n papiervlieër wat uit die vingers van ’n slapende kind
glip.

Die ster skyn nader en verder te dryf,
verloor sy kleur soos ’n blom wat na aan sterwe staan,
word wolk, word wit en kwyn:
tot hy bloot diamandpunt word
wat die blou spieël van die senit bestip
waar mens reeds die glorieryke gelok
van die môre kan sien.

© Pieter Odendaal

Comments